Skip to main content

Watertoer en Treasure Hunt

We hebben ons wekenlang afgevraagd wat een Watertoer nu precies is. Water van boven, water tot aan de oren of de slootrand, wateroverlast, rijkelijk hemelwater? Het was er allemaal in de zomermaanden die achter ons liggen. Moet je dan je Porsche laten verzuipen in een zompig weiland of zo? Het duurde tijdens deze slechte zomer dan ook relatief lang voordat de aanmeldingen op het secretariaat binnenstroomden.

Maar op een zonnige 28e augustus stonden er toch zo’n 20 glimmende Porsches bij Hotel Restaurant het Ampt van Nijkerk. Om vooral niet met een lege maag te hoeven beginnen aan de Treasure Hunt was er voorzien in een uitgebreide koffieontvangst. Ons medelid David Fagan opende de toer na uitreiking van een routeboek en een duidelijke uitleg over de Treasure Hunt. De toerrit werd gereden volgens het bolletje ●→ pijltje systeem en onderweg moesten er allerlei schatten verzameld worden. Van een dichtgeplakte envelop, Hollandse kaas, een bijbel, tot meer natuurlijke zaken als bloemen, steentjes, een voetafdruk en een hologram die meegenomen moesten worden in de kofferbak.

De Treasure Hunt bracht ons van Nijkerk via Almere langs het Blok van Kuffeler aan de IJsselmeerdijk tot aan Lelystad. In één streep de dijk naar Enkhuizen over en dan vervolgens het Westfriese land in, richting Oosthuizen. Een slingerende dijkweg richting Hoorn voerde je langs het kleine haventje van Schellinkhout en een klein stukje door het hart van Hoorn. Bij l’Oasis de la Dique (je kunt daar heerlijk eten) werd niet gestopt voor de lunch, maar elders wel bij Friet van Piet, al was het maar om weer een paar schatten te bemachtigen (suikerzakje, bonnetje, blikje bier). Na vele uitwijkmanoeuvres voor fietsende medeweggebruikers voerde de dijk ons langzaam noordwaarts via Schardam en stopte de kilometerteller bij het kleine dorpje Warder onder de rook van Volendam. Hier wapperde de PCH vlag en was ons eindpunt. Door het prachtige weer was de gehele route een samenspel van vergezichten over het water!

Op dit eindpunt werden we door vrijwilligers van het Reddingsstation Warder opgevangen en richting het botenhuis geloodst. Dit plekje ligt op 5° 2´ OL en 52° 33´ NB op de wereldbol en heeft 180° zicht over het IJsselmeer. In de botenloods is plaats voor twee grote rigid inflatable reddingboten met 220 en 240 pk inboard dieselmotoren die vanaf een eigen trailerhelling te water gelaten kunnen worden. De maximale snelheid die op het water bereikt kan worden bedraagt zo’n 32 knopen per uur (ca. 60 km). De boten worden door een team van vrijwilligers, die 360 dagen per jaar beschikbaar zijn, ingezet op het IJsselmeer om noodlijdende watersporters te redden. Hun werkgebied is het water van Marken tot Enkhuizen en Lelystad tot Almere. Deze mensen werken belangeloos en kunnen hun werk alleen doen dankzij giften en donaties, omdat er geen overheidssteun voor dergelijke hulpdiensten bestaat. Raar eigenlijk in een land waar subsidies voor de meest exotische zaken, soms met twijfelachtig nut, beschikbaar gesteld worden. Bovendien worden er door de reddingsbrigade bedrijfsprogramma’s verzorgd om het onderhoud van de boten, de botenloods en de meldkamer te bekostigen. Vandaag is in de ochtenduren reeds één van de reddingboten uitgevaren om een vastgelopen zeiljacht onder de dijk van Marken vlot te trekken en wordt er op deze zonnige middag een sportief evenement voor de PCH verzorgd om de kas weer wat te spekken.

Paul de Blaauw heette allen een warm welkom en gaf het startsein aan de eerste binnengekomen toerrijders om in de boten te stappen voor een slalomproef. Elk der zeevarenden mocht het roer en de gashendel bedienen om een opblaasbal (de drenkeling) uit het water te vissen. Vervolgens moest deze bal naar een andere plek gebracht worden en daar in een rubberbootje achterblijven. Terugvarend naar de startpositie werd vanuit de meldkamer van het reddingsstation een tijdswaarneming vastgelegd. Met blozende wangen en sprankelende ogen stapten de meeste waterratten onder ons na deze reddingsactie weer aan de wal.

Ondertussen stond de barbecue te roken en werd bij ondergaande zon nagepraat over de dag met een flink bord vlees en goedverzorgde toebehoren. Als extra steun in de rug is een deel van de drankopbrengst door de PCH geschonken aan het Reddingsstation.

Tot slot het laatste deel van de Watertoer, de prijsuitreiking. Organisator van de waterslalom Paul de Blaauw maakte bekend hoe we het eraf gebracht hadden. U vindt de uitslagen elders op deze pagina. De prijswinnaars hebben elk een fles wijn in ontvangst genomen, beschikbaar gesteld door de organisatie. Als dagwinnaar is onze voorzitter Paul Krieckaert in de schijnwerpers gezet en mocht een 5 liter magnumfles rode wijn in ontvangst nemen. Er was wel wat gemompel over het uitstapje naar zijn in Lelystad woonachtige schoonzus die hem van de nodige Treasures heeft voorzien. Paul’s bewering dat er altijd een bijbel in het dashboardkastje van zijn 911 ligt werd met hoongelach weggewimpeld. Maar goed, een bezoek aan langs de route wonende familie was niet tegen de regels van deze Treasure Hunt, dus Paul had gewoon geluk gehad. Gewoontegetrouw was er ook een pechvogel van de dag die niet de poedelprijs maar geheel volgens Engelse traditie een wooden spoon heeft gekregen.

Met dank aan David Fagan en Paul de Blaauw die het initiatief genomen hebben om dit zeer originele evenement te verzorgen en zich maandenlang hebben voorbereid om een professionele prestatie te leveren, waarvan akte!

Voor meer foto's - klik hier

 

UITSLAGEN

Treasure Hunt:

1.team De Hoogh
2.team Krieckaert
3.team Bouman
4.team Van der Smissen
5.team Van Leeuwen
6.team Frings
7.team Soeteman
8.team de Vaal
9.team Kiszer
10.team Mets
11.team Steenbeek
12.team van Lemmen
13.team Bakker
14.team Ten Hoonte
15.team Waelbers
16.team van der Braak
17.team Kamerman

Waterslalom:

1.Tibor Kiszer
2.Paul Krieckaert
3.Harry Waelbers