Wellicht de diepstgewortelde PCH traditie na het gala, de P&P rit. Nachten liggen we er van wakker, wat hebben ze nu weer verzonnen? Peter en Paul maakten er ook dit jaar weer iets moois van. Lydia Kers doet verslag.
P&P - Reeuwijkse Plassen Toerrit
18 mei 2003, tijd voor de de ‘tricky’ P&P toerrit. Ondanks dat ik de snelheids- en trainings evenementen altijd fantastisch vind, verheug ik mij elk jaar weer op de Peter & Paul toerrit. Ik ben qua punten nog nooit bij de top tien beland, maar dat mag de pret niet drukken. Deze beruchte toerritten (ze noemen het al geen puzzelrit meer!) worden meestal met prachtig weer begeleid, daarom heb ik mijn auto deze zondag in een net pak gestoken: hij is gewassen en gepoetst.
Half twaaf vertrekken we met veel zin naar Reeuwijk, op zoek naar restaurant ’t Vaantje’. Vanaf de afrit van de snelweg komen wij op het eerste tricky punt gelukkig al wat hulp tegen: ons aller Arnold Pijpers leidt ons naar de juiste weg. En ik snapte na een paar minuten al waarom. Het P&P-tricky-effect begon al vóór de eigenlijke toerrit: een heel smal maar prachtig slingerweggetje bracht ons naar het gezellige restaurant; we hadden het gevoel dat de toerrit al was begonnen.
Na de begroetingen en de ontvangst met een kopje koffie, vertrekken de deelnemers met een tussenpauze van twee minuten. Aangezien ik weet hoe Ronald kaart leest (laat staan de P&P instructies), geef ik knarsetandend mijn autosleutels uit handen, om te voorkomen dat we bij het Sneekermeer uitkomen. Het grappige van deze rit was, dat je soms wat aanwijzingen miste. Hoe dan verder te rijden? Je moest gewoon erg goed op de borden letten, want het barstte van de ‘verboden inrijden’ (op zondag) borden en daardoor kwam je vanzelf weer op de route (wij hadden één zo’n bord over het hoofd gezien; daarover later meer). De tocht voerde over zeer smalle, pittoreske straatjes en langs prachtige huizen, boten, aanlegsteigers en plassen. Bij deze rit ging het er hoofzakelijk om de namen van de huizen, rechts langs de route, in goede volgorde te zetten. Had je er één gemist, dan kon je de punten compenseren door de bonusvragen goed te beantwoorden. Wij vonden de omgeving zó prachtig, dat wij menige huizennaam misten, maar genoten hebben we des te meer.
Ongeveer halverwege de rit stopten we bij een gezellig restaurantje, waar we ons tegoed deden aan een broodje en een glas ‘witte motor’. Ondanks dat we in de verleiding kwamen nog éven te blijven om op het grote scherm naar de F1 te kijken, vertrokken we vol goede moed voor het tweede deel met als voornemen nu echt goed op te letten. Maar het lag toch écht aan P&P dat we ons niet op de vragen konden concentreren; de omgeving was te mooi. Saillant detail was nog, dat de rit voor een gedeelte door een stiltegebied voerde en dat met al die knorrende uitlaten…
Aan het einde van de toerrit verreden we ons een klein stukje omdat we een inrijverbod gemist hadden (ík lees en jij zou toch op de borden letten!) en keren ging ook al niet zo makkelijk. Op het laatste stukje kwamen we nog een Renault tegen, waarschijnlijk een bewoner van één van de huizen, die het helemaal zat was dat hij wéér moest stoppen voor zo’n @!#*$!-Porsche, zodat hij ons gewoon klem reed, terwijl er bij hem een passeerhaventje was. Dus niet mopperen en dat hele kl…eind achteruit terug gereden. De bestuurder bedankte ons hiervoor met een ‘Je kunt dan wel in een Porsche rijden, maar je blijft een eikel!’ ‘U ook nog een fijne zondag, meneer!’
Terug bij ‘t Vaantje, hebben wij op het terras heerlijk genoten van de rust, het gezelschap en de drankjes (willekeurige volgorde!). We besloten spontaan om ook aan te schuiven aan de dis, welke rond half zeven zou plaats vinden. In een krap maar sfeervol zaaltje namen we plaats aan een tafel welke geheel in de stijl was van de toerrit: smal en gezellig. Maar wie krijgt er een hap door zijn keel, zonder te weten wat zijn score is en op welke plaats hij staat? Paul verloste ons uit ons lijden en vertelde op zijn eigen welbekende manier de antwoorden en de uitslag. Wij wonnen de poedelprijs voor de minst behaalde punten (kniesoor die daar op let): een grote fles champagne! Een verhaaltje schrijven over dit evement behoorde tevens bij de prijs. (Komt goed uit, ik ga weer wat vaker schrijven voor het magazine). Na de prijsuitreiking kon het diner beginnen. Het eten smaakte voortreffelijk, al hebben wij het dessert over moeten slaan in verband met twee slaperige kinderen. Al met al: iedereen die er niet was of het niet weet; elk jaar in mei is deze tricky, maar o zo gezellige Peter & Paul toerrit, een beetje PCH-er mag hem niet missen. Peter & Paul, bedankt voor deze fantastische dag!
Uitslagen P&P toerrit 2003
Alleen de deelnemers zonder strafpunten zijn vermeld
1Jan en Tini Dullaart (20 punten)
2Erik en Ada Timmerman (15 punten)
3Robert Sie en Elisabeth Schulten (12 punten)
4Menno Boorsma (10 punten)
5Barry Arendsen (6 punten)
6Pieter Beerman en Rob Ris (4 punten)
7Florian en Diana Lem (3 punten)
8Paul de Blaauw (2 punten)
9Patrick Koch (1 punt)
