Skip to main content

door Linda Kamerman-Wes

Het is vandaag zondag 29 mei 2005. Zes jaar geleden waren Willem en ik veel zenuwachtiger op deze dag. Toen gingen wij namelijk trouwen. Vandaag begon de dag een stuk relaxter. Ik had mijn bijrijder aangespoord om mijn auto te poetsen en dat heeft hij ook gedaan. Later in de auto zei ik nog tegen Willem dat er waarschijnlijk weinig PCH leden zijn die kunnen zeggen dat hun bijrijder de Porsche heeft gewassen.

Om ongeveer 11:00 uur zijn wij vanuit Rotterdam richting Rockanje vertrokken. Ruimschoots op tijd, zeker gezien de navigatie die aangaf dat we er om ongeveer 11:45 uur zouden zijn. Maar dan kom je toch weer achter de nadelen van een navigatie systeem. Op een goed moment moest er namelijk een omleiding gevolgd worden. Maar tegenwoordig doe ik dat dan niet, want je volgt gewoon de navigatie. Dus na heel wat keren dezelfde weg te hebben gereden, vroeg ik aan Willem of hij niet eens op de kaart kon kijken hoe het nou zat. Maar ik had het al bedacht; als we toch naar de andere kant van het water moesten konden we ook de boot nemen. En ik had net een bord zien staan met de pont naar Maassluis. Aangekomen bij de pont en reeds in de rij staande, kwam Willem erachter dat we al aan de juiste kant van het water zaten en dat we dus niet met de pont naar Maassluis moesten! Toch handig zo’n ‘ouderwetse’ kaart in de auto. Wij uit de rij gereden en weer dezelfde weg terug genomen (dit was volgens mij de derde keer). Dan misschien toch maar de omleiding volgen?? En jawel, om ongeveer 12:30 uur arriveerden wij bij de ‘Paddock’. Daar hoorden we al dat wij niet de enigen waren geweest die moeite hadden met de heenreis, de toerrit was nog niet eens begonnen. Dat belooft wat!

Na een kopje koffie en taart gegeten te hebben, zijn wij als één van de eersten vertrokken. Willem en ik hadden besloten deze toer heel serieus te nemen. In het verleden deden wij ook wel eens mee, maar waren dan vaak te lui om bij bepaalde vragen de auto uit te stappen. Dat zou deze keer dus niet gebeuren. Maar dan moet je alles wel goed lezen en wij waren al onderweg. Dus stoppen. Alles heel goed lezen en in dit geval alle foto’s in je hoofd opslaan.

Volgens mij hadden wij een kruissnelheid van 20 km per uur, maar we hadden dan uiteindelijk ook 16 van de 19 foto’s gezien. Dus wij vonden dat het best goed ging.

Het eerste deel van de rit eindigde bij de ‘Alpenrose’. Volgens mij lag dit in de duinen. Hier hebben we iets gegeten en toen snel weer verder, want wij zouden dit goed doen. Het tweede gedeelte leek een stuk sneller te gaan, veel van de wegen hadden we ook al eerder gereden. Wat wel grappig was, was dat je continu een Porsche tegenkwam, van alle kanten. Volgens mij hebben we steeds binnen een cirkel van 5 km gereden. Uiteindelijk bij de ‘Paddock’ aangekomen hebben we snel onze controlekaart ingeleverd en toen was het afwachten. Organisator Paul vroeg mij nog of we de omgeving mooi vonden. Eerlijk gezegd, ondanks dat we maar gemiddeld 20 km per uur hebben gereden, heb ik niets van de omgeving gezien.

Helaas was de prijsuitreiking voor ons teleurstellend. We waren elfde geworden. Te veel kilometers gereden. Ik moet de organisatie complimenteren met de leuke realistische Poedelprijs die John en Hanneke Hartman in de wacht sleepten. Het eten s’avonds was misschien een beetje aan de ‘simpele kant’, maar de dag was in zijn geheel zeer geslaagd. Ik zou zeggen: ‘bedankt Peter & Paul en hopelijk tot volgend jaar’.

GA NAAR DE FOTOPAGINA