Skip to main content

Zondag 15 april 2007 was VOOR ONS het eerste PCH evenement met de toepasselijke naam Auto opwarmdag. Voor Hans en mij was dit de allereerste keer dat we iets met onze net aangeschafte Porsche GT3 gingen ondernemen. Om 10:00 uur was het verzamelen bij Hotel Restaurant Val Monte in het fraaie Berg en Dal. Omdat we niet te laat wilden komen, reden wij daarom onze Porsche om 9:00 uur uit de garage, de zon begroette ons al uitbundig. Op de A15 richting Nijmegen kwamen wij al een aantal Porsches tegen en uiteraard werden er vriendelijke blikken van "Porsche herkenning" uitgewisseld.

Eenmaal aangekomen bij Hotel Val Monte werden we buiten op het terras verwelkomd met koffie, thee en een petit-four. Na ons te hebben voorgesteld gingen wij heerlijk in het zonnetje zitten en wachtten op wat komen ging.

Na wat gesprekken te hebben aangehoord gingen wij ons een beetje zorgen maken over de route die wij vandaag gingen rijden. De route was namelijk geschreven in het "bolletje-pijltje systeem". Gelukkig kregen wij van de organisator van deze dag, Dave Fagan, uitleg over dit systeem. Daarbij gaf hij bij bepaalde situaties een extra aanwijzing, want anders zou het kunnen gebeuren dat wij het helemaal niet meer zouden vinden. Na deze bemoedigende woorden werden wij verzocht richting auto's te gaan. Het geluk trof ons dat we als eerste mochten starten. Bij de start kregen wij nog een lijst uitgereikt met te zoeken "Treasures". Het leek Dave namelijk leuk om de route nog wat moeilijker te maken met het toevoegen van een extra element, de zogenaamde "Treasure Hunt”.

Nou, de spanning steeg bij ons in de auto want we moesten vandaag dus treasures zoeken en wegwijs worden uit de bolletjes en pijltjes. Wij warmden in ieder geval al heel snel op, want het eerste plaatje snapten we al niet. Daarom besloten we de auto na 15 meter stil te zetten en even tot rust te komen. We bestudeerden het eerste plaatje en werden het samen eens over de te volgen route. Maar dit gevoel veranderde spoedig, want het tweede plaatje volgde al snel. Moeten we nou links, rechts of rechtdoor? We besloten dan maar te wachten op de als tweede gestarte Porsche.

Daar kwam ze en Hans zette de achtervolging in en de situatie van plaatje 2 was gevonden, we moesten de Molenbosweg in. Gelukkig konden wij het straatnaambordje lezen dus eindelijk rust en plaatje 2 kon worden afgevinkt. We begrepen dat over 200 meter de situatie weer ging wijzigen en dat we dan overgingen op plaatje 3. "Ja...ik denk dat ik het snap Hans", riep ik opgelucht.

Plaatjes 3 en 4 gingen zonder enige twijfel. Bij plaatje 5 wist ik zeker dat we naar rechts moesten. Dat stond immers op de bolletje-pijltjes tekening. Maar ja, er reed een Porsche rechtdoor...."Weet je het zeker Bar"?, riep Hans naar mij, want die andere rijdt rechtdoor. Paniek, twijfel en onzekerheid maakte zich van mij meester. "Nou ga dan maar rechtdoor", riep ik. Al gauw kwamen we er achter dat dit niet de goede weg was. Dus keren maar en doen wat ik in eerste instantie gedacht had. Met keren was het wel opletten, want er zat al een aantal Porsche rijders achter ons. Iedereen keek elkaar vertwijfeld aan en je zag dat iedereen het "gezellig" in de auto had.

Toen we eenmaal plaatje 5 goed hadden afgerond spraken Hans en ik af gewoon te doen waarvan wij dachten dat het goed was en dat we ons niet moesten laten afleiden door de anderen want wat waren we toch een kuddedieren! We gaan liever de foute weg in, omdat een ander het ook doet, dan dat we alleen de goede weg in gaan. Bij plaatje 10, waarbij ik Dave's opmerking "LET OP" had geschreven tijdens de briefing, wilde ik Hans een onverharde weg in sturen. Even keek hij me vertwijfeld aan. Is dat wel goed? Moet ik met mijn nieuwe GT3 die stoffige onverharde weg in? Ja, het is maar 1,9 kilometer riep ik bemoedigend toe. Kom, doorrijden! Op de onverharde weg verzocht ik Hans te stoppen. Ik wilde namelijk een aantal treasures verzamelen. Een beukenblad, een eikel en een bloeiende bloem kon ik hier wel vinden. Tijdens mijn zoektocht werden we gepasseerd door een aantal Porsches. De stofwolken daalden op ons neer, gelukkig reden wij niet in een cabrio!

We vervolgende onze tocht en de bolletjes en pijltjes leidden ons uiteindelijk naar de Duitse Autobahn, Hans was helemaal opgetogen. Hier kon hij eindelijk zijn nieuwe GT3 testen op maximale snelheid. We werden ingehaald door een aantal Porsches, dat was voor Hans een mooi moment om aan te klampen. En daar gingen we 220, 250, 260, 280, 298... De 300 kilometer per uur haalden we net niet, dat was gezien de verkeerssituatie niet verantwoord. In colonne van ongeveer 9 Porsches reden wij de laatste kilometers van de Autobahn. Nog 5 plaatjes en we waren bij Landhotel Voshövel.

Natuurlijk vertrouwde iedereen de voorrijder en reden we allemaal de inrit van de parkeerplaats voorbij (Hoezo, kuddedieren?). Op de parkeerplaats kletste iedereen even bij over de enerverende route. Ik bedacht me dat ik wellicht in dit hotel twee enveloppen, een lucifer en postzegel kon krijgen. Dus ik onttrok me even aan het gezelschap en ging op jacht naar deze treasures.

Na een drankje op het zonovergoten terras werden we verzocht om naar binnen te gaan. Daar stonden drie grote mooi gedekte tafels en werden we getrakteerd op een heerlijk 3-gangen menu. De lunch was ook een goed moment om onze clubleden wat beter te leren kennen. Zo bleek dat er deze dag behoorlijk wat nieuwe leden aanwezig waren. Wij vonden het erg leuk om met de verschillende mensen te praten over wat voor werk ze doen en waarom ze een Porsche hebben aangeschaft. Na de gezellige lunch was het weer tijd de bolletje-pijltjes route te vervolgen.

Vol goede moed vertrokken we. Het principe van de bolletjes en pijltjes hadden we nu tenslotte wel door. Maar ach, zo eenvoudig was Dave's route terug niet! Toen we net de Nederlandse grens over waren begon de twijfel weer resoluut toe te slaan want een mede Porsche rijder bracht ons hevig van ons stuk. Ja dat krijg je als je met elkaar gaat overleggen (maar dat wisten we eigenlijk al!)

Uiteindelijk pakten we onze wegenkaart, ook net nieuw gekocht, want navigatie zit er niet in onze GT3 en een TomTom op de voorruit van deze auto plakken? Nee, dat niet. De kaart maakte één en ander duidelijk. We negeerden even twee plaatjes, ik betwijfel of ze wel klopten, en uiteindelijk pakten we de draad weer op. De route ging vervolgens voorspoedig. We genoten van het mooie weer, de omgeving en van onze auto.

Toen we bijna bij Nijmegen waren leek het net of iedereen bij elkaar kwam. Met een auto of 10 vervolgden we de route door Nijmegen. De pijltjes leidden ons richting Waalkade en dat was voor ons bekend terrein. Hier komen wij regelmatig op zondag met onze Duc's (Ducati motoren) om een bakje koffie te doen. Ik las enthousiast de route voor en toen reden wij onze valkuil weer in. Voor ons zagen we een aantal Posches verkeerd rijden! Die straat loopt toch dood, riep ik tegen Hans. Ja, maar....was zijn antwoord en ja hoor, we reden gezellig achter de kudde Porsches aan. Hevig gepikeerd en gegeneerd draaiden we onze auto om en vervolgden we de route. Nog maar een paar plaatjes te gaan.

Eenmaal aangekomen bij Hotel Restaurant Val Monte zat Dave Fagan ons op te wachten. Bij hem moesten wij onze treasures inleveren voor de beoordeling. Wij hebben niet alle treasures weten te vinden maar een aantal clubgenoten is hierin zeer vindingrijk en creatief geweest. 300 gram kaas, een voetafdruk, postzegels en een kleine zaklamp, ze wisten dit alles te verzamelen. Daarom was er uiteraard voor de 3 beste treasure hunters een leuke prijs. Na de prijsuitreiking dronken wij met elkaar nog gezellig een drankje om wat af te koelen, want iedereen was behoorlijk opgewarmd!

Barbara van der Heijden - van Zessen